بتن ( کاملتر )

بتن مخلوطی از خمیر و سنگدانه ها (سنگ ها) است. به طور عمده از سیمان پرتلند و آب تشکیل شده است، سطح دانه های کوچک (کوچک) و درشت (بزرگتر) را پوشش می دهد. از طریق یک سری واکنش های شیمیایی به نام هیدراتاسیون، خمیر دندان ها سخت می شود و توانایی ایجاد توده سنگ مانند بتن را به دست می آورد. در این فرآیند ویژگی قابل توجه بتن : پلاستیکی و قابل انعطاف زمانی آن می باشد که مخلوطی تازه، با مقاومت بالا است. این ویژگی ها بتن در ساخت آسمان خراش ها، پل ها، پیاده رو ها و بزرگراه ها، خانه ها و سدها را است.
در برخی از کشورهای توسعه یافته، غیر معمول نیست که مقدار زیادی از منابع، مانند 30 تا 50 درصد کل بودجه زیربنایی، برای تعمیر و نگهداری سازه های موجود استفاده شود. در نتیجه، بسیاری از توسعه دهندگان دولتی و خصوصی به جای هزینه اولیه ساخت و ساز به هزینه های عمر خود نگاه می کنند. طول عمر بتن بستگی به عوامل بسیاری از جمله خواص فیزیکی و شیمیایی آن، محیط خدمات و زندگی طراحی دارد. به همین ترتیب، دوام یک اموال اساسی نیست.
بتن در یک محیط می تواند رضایت بخش و در وضعیتی که شرایط به طور میانگین می باشد می تواند بسیار بدتر باشد که این خود باعث شکست و از بین رفتن بتن در شرایط مختلف باشد و با در معرض قرار گرفتن آن , خواص فیزیکی و شیمیایی آن می توان تغییر نمود و با مرور زمان و عوامل محرک خارجی و داخلی باعث تشدید این امر می شود.
که خواص فیزیکی آن به انبساط و انقباض و خواص شیمیایی آن به کلسیم سیلیکات و خانواده های هیدرات ها اشاره نمود.